Κυρίες, Κύριοι
Κύριε Πρόεδρε του World Philosophical
Forum, κε Πρόεδρε της Ακαδημίας Αθηνών, κε Πρύτανη του Πανεπιστημίου
Αθηνών, Αξιότιμοι κύριοι της Ελληνικής Κυβέρνησης, αξιωματούχοι των Δημοτικών αρχών,
της UNESCO, εκλεκτοί καλεσμένοι από το χώρο της επιστήμης και του πνεύματος. Είναι
μεγάλη η χαρά για μένα να με τιμούν σήμερα τόσο καταξιωμένοι άνθρωποι για μια εργασία
πολλών ετών υπό τον τίτλο “ΑΠΩΣΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΙΠΤΑΜΕΝΩΝ ΔΙΣΚΩΝ”.
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως για
την τιμή που μου κάνετε να βρίσκομαι σε αυτό το βήμα να μιλάω για την Απωστική δύναμη
που περιέγραψα στο βιβλίο μου το οποίο εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2018 από τις εκδόσεις
Λεξίτυπον.
Το κεντρικό νόημα
που συμπεραίνει κανείς από την μελέτη
αυτή είναι η εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους μέσω της τεχνολογίας, φθάνοντας σε όρια
άγνωστα και πέρα από αυτά που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Πάντοτε μέσω της φιλοσοφίας
και τη παρατήρηση καταφέρναμε να λύσουμε τα μεγάλα προβλήματα της δημιουργίας σε
πολλά επίπεδα. Η φύση όμως φιλοτεχνεί με
άγνωστους νόμους τους οποίους ο άνθρωπος καλείται κάθε φορά να ερευνήσει.
Είναι
τεράστια η κληρονομιά που μας άφησαν οι πρόγονοί μας και δεν μας την άφησαν για
να αναφέρουμε τις ανακαλύψεις τους, είτε τις θεωρίες τους ως παρακαταθήκη από ένα
λαμπρό παρελθόν αλλά για να τις προχωρήσουμε, στο μέλλον. Γι αυτό και η φύση άφησε χώρο μέσα στο άγνωστο για κάθε ερευνητή
να εργασθεί και αυτό εμείς σήμερα κάνουμε. Η ιδέα της εξέλιξης βρίσκεται μέσα στο όλον, βρίσκεται εντός της δημιουργίας
των στερεωμάτων και των συμπάντων όλων.
Ο Αριστοτέλης
μίλησε για την εξέλιξη και τη καταγωγή
των ειδών. Το είδος είπε είναι εκείνο που δίνει στο ζώο το σχήμα. Για αυτό το είδος
μίλησε και ο Πλάτωνας, ο οποίος όπως
θα διαπιστώσουμε ειδικότερα στον Τίμαιο οι δυνάμεις έχουν εντός τους, δηλαδή εκ
φύσεως τα είδη του γένους. Ο Αριστοτέλης
όμως τα είδη αυτά τα είπε και ενέργεια αφού επιδρά πάνω στην αρχική ουσία την ύλη
και τη θέτει σε κίνηση. Αυτήν θεωρεί εντελέχεια της ύλης ο Αριστοτέλης. Στη Νικομάχεια μίλησε περί αντιθέτων και
τα δύο αντίθετα άκρα. Τις δύο αντίθετες αρχές που μπορεί αυτά να έχουν, τις ονόμασε
ενάντια. Η μεγαλύτερη αντίθεση βρίσκεται μεταξύ των δύο άκρων. Σύμφωνα με όλες τις
ενδείξεις εκεί βρίσκεται η Άπωση. Θεωρώ ότι είναι το αντίθετο σύμπαν στο άλλο άκρο, στα ενάντια του δικού μας το οποίο βρίσκεται μέσα
στην έλξη και στη βαριά ύλη. Βρίσκεται όμως και εντός και εκτός της βαρύτητας σε
ανάλογα ποσά. Οι αναλογίες διαφέρουν από τη γη μας προς τα άλλα άκρα και στα ποσά
της απωστικής δυναμικής που αναπτύσσονται κατά την κίνηση της οποίας το έναυσμα
έδωσε η Απωστική ενέργεια. Παρόλες τις αντιθέσεις όμως το σύμπαν είναι ενιαίο, ο
μακρόκοσμος είναι μέσα στο μικρόκοσμο του ανθρώπου. Η έλξη, η βαρύτητα και ο άνθρωπος
είναι η μικροσκοπική σύνθεση του μεγάλου σύμπαντος και είναι μία από τις εκφράσεις
του γιατί υπάρχουν κι άλλες.
Είμαι πολύ συγκινημένη για αυτήν την αναγνώριση.
Πρόκειται για ένα έργο για το οποίο όχι μόνον εργάσθηκα αλλά αφιερώθηκα ολοκληρωτικά
για πάρα πολλά χρόνια ερευνώντας την απέραντη και ασύλληπτη δύναμη της άπωσης με
την οποία όπως όλα δείχνουν θα καταστεί δυνατόν στο μέλλον να κατορθώσουμε με τον
κατάλληλο χειρισμό της Άπωσης η οποία είναι πηγή ενέργειας, να έχουμε τη συντόμευση
του χρόνου σε μακρινά ταξίδια στο διάστημα και μάλιστα στο έπακρο και σε αφάνταστα
επίπεδα όσον αφορά τη λειτουργία ενός σκάφους που δεν θα είναι άλλο παρά ένας Ιπτάμενος
Δίσκος. Ο Ιπτάμενος δίσκος αυτός θα κινείται Απωστικά, με μεγάλες αντοχές σε θερμοκρασίες
και αφιλόξενα περιβάλλοντα, με πολύ απλά λόγια, θα αψηφά τα πάντα αυτή η τεχνολογία.
Τούτο σημαίνει ότι η άγνωστη μέχρι τώρα σε εμάς αυτή κινητική, θέτει νέους όρους
και κανόνες όσον αφορά τη βαρύτητα έτσι όπως εμείς την ξέρουμε. Η άπωση εδράζει
σε έναν όροφο ακριβώς πάνω από εμάς και πάντοτε θα είναι μέσα στο ίδιο οίκημα με
εμάς, αυτό που ονομάζουμε σύμπαν. Είναι μία από τις θεμελιώδεις αρχές των νόμων
στη δημιουργία, και αφορά κυρίως συστήματα όσον αφορά το χώρο, το χρόνο και τη κίνηση.
Θεωρώ ότι σήμερα δεν χαίρομαι μόνον εγώ,
χαίρεται και το πνεύμα του Κωνσταντίνου Τομόπουλου
αυτή τη μεγάλη στιγμή, θα είναι τώρα μαζί μας. Ο Αείμνηστος Κωνσταντίνος Τομόπουλος,
ο Φυσικός επιστήμονας και φωτισμένος δάσκαλος, ο οποίος μελέτησε την ανθρώπινη ταυτότητα,
μου μίλαγε πάντοτε για το Δελφικό Γνώθι σ’ αυτόν και ήταν σίγουρος όπως μου είπε
σε συνεντεύξεις που μου παραχώρησε ότι είμαστε όλοι υποσύνολο ενός μεγάλου συνόλου.
Τα υποσυστήματα ενώ έχουν
τη δική τους ιδιαίτερη ταυτότητα και συνείδηση συμμετέχουν ταυτόχρονα και στις συνειδήσεις
όλων των λοιπών συστημάτων του συστήματος στο οποίο αυτά ανήκουν. Η συνείδηση ως
σύστημα συμμετέχει αξιωματικά στις συνειδήσεις όλων των υποσυστημάτων. Ο όρος χάος
αφορά το μη προβλέψιμο της συμπεριφοράς και όχι την έλλειψη τάξεως.
Επομένως
εκεί στο αξίωμα αυτό, των συστημάτων σύμφωνα με τη δόμηση του χάους βρίσκεται συνδεδεμένη
και η Άπωση ως ενέργεια, μη προβλέψιμη που έχει όμως τη δόμησή της. Αυτή τη δόμηση
περιγράφω στο βιβλίο Απωστικές Δυνάμεις Ιπτάμενων
Δίσκων αναλυτικά και όσο αυτό κατέστη δυνατόν. Η ενέργεια αυτή είναι μια και
μοναδική, για ασύλληπτη υπερτάχυνση που τέτοια δεν έχει ξαναγνωρίσει ο άνθρωπος,
ικανή ακόμη και για την απογείωση σκάφους από μακρινούς πλανήτες και αυτή εφελκύεται
από ένα και μοναδικό σημείο εδώ στη χώρα μας.
Θα παραμείνω στον Αριστοτέλη
που είπε όπως πάνω έτσι και κάτω. Ίσως γιατί οι μηχανισμοί του σημείου συνδέονται
μόνον εκεί με τη μεγάλη Άπωση του διαστήματος και αυτό είναι το Ακρωτήριο Ταίναρο.
Τα ποσά τα δυναμικά της περιδύνησης βρίσκονται στο μέγιστο. Επομένως ο Ιπτάμενος
δίσκος όταν τίθεται σε κίνηση με την υπερτάχυνση στο μέγιστο, η κίνηση τελείται
μέσα στο ασύλληπτο σχεδόν αστραπιαία, διαπερνώντας τα πάντα και κάθε εμπόδιο. Η
Άπωση είναι σε μεγαλύτερη ποσότητα στα άλλα διαστήματα από ότι μέσα στη βαριά έλξη
της γης. Είναι μια δομημένη λειτουργικά, οντότητα που σημαίνει ότι μπορεί να προγραμματιστεί
λειτουργικά από τον άνθρωπο για την κατασκευή μηχανών.
Στα
Απωστικά τα οποία εξηγώ με τους τύπους Απώσεων και τα σχήματά τους, γίνεται μια
προσέγγιση όχι με τη γήινη θνητή λογική μας αλλά με εκείνου του απείρου. Έτσι όπως
χρειάζεται κανείς να αναπτύσσει μεθοδολογία, ώστε να δει το άγνωστο μέσα από την
αυτοσυγκέντρωση και τη βαθιά μελέτη, μέσα από την ταύτιση των σημείων που η Αρχαία
Ελληνική Γραμματεία μας υποδεικνύει.
Όπως αναφέρει εξάλλου και ο Κωνσταντίνος
Τομόπουλος στο βιβλίο του “Αναζητώντας την ανθρώπινη Ταυτότητα”, Υπάρχει
η πολλαπλότητα μέσα στη συνειδητότητα όλων των φυσικών οντοτήτων και συστημάτων.
Από τη μια έχουμε ένα σύμπαν ενιαίο στο επίπεδο του ενιαίου και αδιαίρετου αιθερικού,
του φορέα της συνειδητότητας, ως η “ρίζα”, ο κορμός όλων των “συνειδήσεων”, προς επιβεβαίωση του Ηράκλειτου και του Κβαντικού
κόσμου, όπου το ΕΝ είναι το ΠΑΝ και από την
άλλη έχουμε τη χαοτική συμπεριφορά στο επίπεδο της συνειδητότητας των απείρων φυσικών
κόσμων μεταξύ των οποίων και ο άνθρωπος. Μας εξηγεί ότι η μεν συνειδητότητα διασφαλίζει
την ταυτότητα και την ελευθερία των φυσικών οντοτήτων και αποτελεί την ειδοποιό
προϋπόθεση για την υπόσταση των “φυσικών συστημάτων”, η δε ελευθερία στο επίπεδο
της συνειδήσεως και των υποσυστημάτων έχει ως άμεση φυσική συνέπεια την αβεβαιότητα
και το χάος ως προς την συμπεριφορά τους. Και είναι φαινόμενα όπου χαρακτηρίζουν όλο ανεξαιρέτως το φυσικό κόσμο.
Η Αξιωματική αποδοχή του εμψύχου
της ύλης του ενιαίου ενσυνείδητου φορέα ενός σύμπαντος αποτελουμένου από ενσυνείδητες
οντότητες είναι γνωστή στη φιλοσοφία του φυσικού κόσμου από την εποχή των προσωκρατικών
Ελλήνων φιλοσόφων στην Ινδική και Κινέζικη Φιλοσοφία και στον Ταοϊσμό.
Επομένως, η Άπωση που περιγράφω,
αποτελεί ένα από τα κλειδιά αυτά της ενότητας, του κορμού και της ρίζας του φορέα
της συνειδητότητας. Για τα Απωστικά δεν έχει ξαναγραφτεί μέχρι σήμερα τίποτε παγκοσμίως.
Αποτελεί μια δύσκολη έννοια, άγνωστη το ίδιο συμβαίνει και για κάθε ιχνηλάτισή της
και επιβεβαίωσή της.
Θεωρώ ότι οποιαδήποτε νέα εφαρμογή
δεν δύναται να στηριχτεί πάνω σε αυτά που γνωρίζουμε γιατί η Άπωση ουδεμία σχέση
έχει με αυτό που ονομάζουμε εμείς αντιβαρύτητα, βαρύτητα, θεωρία της σχετικότητας,
Άντωση στα αεροσκάφη, ακόμη και με τον ηλεκτρομαγνητισμό έτσι όπως τον ξέρουμε.
Οποιαδήποτε εφαρμογή πάνω σε μια τέτοια
κατασκευή καθαρά Απωστική θα είναι ικανή να δώσει μια άλλη ώθηση σε ολόκληρη την
ανθρωπότητα, θα είναι ικανή να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά του, από το
αδιέξοδο και τα άλυτα προβλήματα του, ίσως και σε άλλους κλάδους Επιστημών και όχι
μόνο στο θέμα των διαστημικών κατασκευών.
Εύχομαι αυτή η έρευνα να
αποβεί χρήσιμη στους επιστήμονές μας προκειμένου να εμπεδωθούν περαιτέρω οι ανώτεροι
στόχοι τους.
Για την επίτευξη της έρευνάς μου θα ήθελα
να ευχαριστήσω δημοσίως τη καλή φίλη και συνεργάτιδα Διονυσία Παλαιολόγου γιατί ήταν εκείνη που
με την συνεχή παρακίνησή της ολοκλήρωσα την μελέτη μου και έφθασα στο καλύτερο
δυνατό σημείο για ένα αντικείμενο εντελώς άγνωστο στο κόσμο των εκδόσεων και όχι
μόνο σε εμάς. Εφθασα στο τέλος μια ώρα αρχύτερα από ότι το υπολόγισα και αυτό το
οφείλω σε εκείνη.
Θα ήθελα επίσης στο σημείο αυτό να ευχαριστήσω
τον Ιδρυτή και Πρόεδρο του Παγκόσμιου Φιλοσοφικού Φόρουμ, Δόκτωρα Ιγκόρ Κοντράσιν. Tον αντιπρόεδρο Jeffrey Levett, τον υπεύθυνο P.R Γεώργιο Σαράφογλου. Τον Καθηγητή Φιλοσοφίας και Ακαδημαϊκό Ευάγγελο
Μουτσόπουλο, Τον Αντιπρόεδρο Ελλάδος
του Παγκόσμιου Φιλοσοφικού Φόρουμ κο Δημήτριο
Πολλάτο. Τον Καθηγητή κο Στήβεν Ρόϊ
πρόεδρο του παραρτήματος Αθηνών, καθώς και όλο το εκλεκτό προεδρείο της οργανωτικής
επιτροπής του WORLD PHILOSOPHICΑL FORUM, όλους όσοι το απαρτίζουν στην Ελλάδα και
το Εξωτερικό, για την προώθηση της φιλοσοφικής σκέψης, για κάθε καινοτομία που αφορά
στον ανθρώπινο πολιτισμό. Κι όλους όσοι εργάζονται ακούραστα για την υλοποίηση αυτής
της ιδέας παγκοσμίως.
Ευχαριστώ τους συντελεστές αυτού του βιβλίου,
τον Εκδότη το κο Νικόλαο Ιωαννίδη και τη Ζωή Ιωαννίδη
που επιμελήθηκε την εργασία μου.
Τον
Ιατρό Λούη Λουκά, την εξαιρετική φίλη
Αικατερίνη Μυλωνά, τον Δάσκαλο και ιδρυτή
των Σχολών Ωμέγα Γεώργιο Σιότροπο, που
πάντοτε με ενθάρρυνε στα δύσκολα θέματα ανοίγοντας την βιβλιοθήκη του για μένα
.
Τον
καλό φίλο κο Αντώνη Ιωάννου, το βιβλιοπώλη
Νικόλαο Σταθόπουλο και το σεβαστό καθηγητή Βαγγέλη Τσουκάτο, για τα υπέροχα βιβλία τους, στο αγαπημένο μας στέκι
βιβλιοπωλείο- εντεκτήριο στην Ασκληπιού 11.
Τον
εκδότη του WHO IS WHO Greece, κο Δημήτριο
Γκόρη μετά της συζύγου του κας Βίκης
Παπαγεωργοπούλου, που με στήριξαν όλα αυτά χρόνια μέσα από τα ένυπά τους.
Τη
κα Μαρία Μελαμπιανάκη και το κο Γιάννη Καρδαρίδη
από την εταιρεία A.M.C που επιμελήθηκαν στο ψηφιακό κόσμο τις σελίδες μου με τον
καλύτερο τρόπο. Το μαθηματικό κο Ευάγγελο
Μώκο για τη πολύτιμη βοήθειά του.
Ακόμη,
τους φίλους συγγραφείς και ερευνητές για την ενθάρρυνση να συνεχίσω την έρευνα και
να μην την σταματήσω ποτέ, γιατί προπάντων σε αυτούς αφιέρωσα αυτό το βιβλίο. Σε
όσους ερευνούν το άγνωστο...
Και
πάλι σας Ευχαριστώ!
